Morgen zijn we al weer een week thuis als gezin. De eerste dagen waren we allemaal behoorlijk vermoeid. Inmiddels beginnen Jeroen en ik weer wat energie te krijgen en hebben we zowaar wat dingen in huis gedaan.
Met Joost gaat het redelijk. Hij blijft behoorlijk stabiel, lijkt het, en dat is erg mooi. De prednison heeft er voor gezorgd dat zijn gezicht behoorlijk opgezet is en dat hij daarnaast een hongergevoel heeft. Gelukkig valt er met Joost te praten en hij begrijpt goed dat je niet de hele dag kunt eten 
Zijn energie is verder nog niet geweldig, maar we hopen dat dat de komende weken ook weer zal toenemen.
Vandaag zijn we voor het eerst gezellig weggeweest, naar opa en oma in Garderen. Lekker warme oliebollen eten die opa aan het bakken was, heerlijk en gezellig
Vanavond heb ik de kaarten nog eens gelezen die wij van veel mensen gekregen hebben. Wat een bemoediging! In een van de kaarten staat een prachtig Oud Keltisch gebed. De rust vinden bij God wat hebben we dat ervaren, ook Joost! Hij is zo onvoorstelbaar rustig geweest in het ziekenhuis en nu thuis. Zorgen maakt hij zich niet en de tijd in het ziekenhuis heeft ook niet als naar ervaren. Hierbij dan het gebed:
Breng met tot rust, o Heer
Zoals u de storm deed bedaren.
Maak me rustig, o Heer,
behoed me voor het kwaad.
Laat de onrust binnenin me
tot zwijgen gebracht worden,
omhul me Heer met Uw vrede.
Voor komend jaar wensen we iedereen de vrede van God toe!
groeten van ons allemaal uit Veenendaal
